Dziś chciałabym porozmawiać z Wami o czymś, co może okazać się prawdziwym wsparciem w trudnych chwilach związanych z karmieniem piersią – terapii Indiba i jej zastosowaniu w leczeniu stanów zapalnych piersi. Jestem położną i codziennie spotykam się z kobietami, które mierzą się z wyzwaniami laktacyjnymi takimi jak zapalenie piersi a objawy takie jak ból, obrzęk czy brak wypływu mleka z chorej piersi to niestety częste niepożądane dolegliwości laktacji.
Sama wiem z osobistego doświadczenia, jak frustrujące potrafią być te chwile, dlatego chcę podzielić się z Wami moją wiedzą o nowoczesnych metodach, które mogą przynieść niemałe natychmiastową ulgę i przyspieszyć powrót do komfortowego karmienia. Jedną z nich jest właśnie terapia Indiba – bezpieczna, skuteczna i coraz częściej wykorzystuję ją w mojej opiece laktacyjnej.
Zapraszam do przeczytania– dowiecie się, jak działa ta innowacyjna metoda i dlaczego stosuję ją w mojej praktyce laktacyjnej. Warto rozważyć tę innowację w walce ze stanami zapalnymi piersi!
Czym jest terapia Indiba?
Terapia Indiba to zaawansowana technologia wykorzystująca prądy o częstotliwości radiowej (448 kHz) do głębokiego drenażu tkanek. Podczas zabiegu energia przenika przez skórę i trafia bezpośrednio do głębszych warstw tkanek, generując ciepło endogenne (czyli produkowane wewnątrz ciała). Dzięki temu procesy regeneracyjne zachodzą szybciej i skuteczniej.
Dzięki temu poprawia się krążenie krwi, przyspiesza regeneracja oraz redukuje ból i obrzęk. W kontekście stanów zapalnych piersi, terapia ta może być niezwykle pomocna w łagodzeniu objawów i wspieraniu procesu leczenia.
Jak terapia Indiba pomaga w stanach zapalnych piersi?
Stany zapalne piersi, to często występująca u kobiet karmiących piersią dolegliwości objawiają się bólem, obrzękiem, zastojem, zaczerwienieniem oraz podwyższoną temperaturą piersi. Tradycyjne metody leczenia obejmują stosowanie antybiotyków, leków przeciwbólowych oraz masażu i okładów. A to wymaga czasu. Natomiast terapia Indiba jest skutecznym niemalże natychmiastowym w skutkach działaniem. Pod okiem doświadczonej położnej laktacyjnej można niejednokrotnie pominąć famakologię i skupić się na przyczynach i ich skutecznej eliminacji. Pozwala to na szybki i powrót do komfortowego karmienia piersią.
Dzięki głębokiemu oddziaływaniu, terapia Indiba:
Redukuje ból i obrzęk: Poprawia krążenie krwi, co przyczynia się do zmniejszenia stanu zapalnego i obrzęku, a tym samym łagodzi ból.
Przyspiesza regenerację: Stymuluje procesy naprawcze w tkankach, co wspomaga gojenie i skraca czas rekonwalescencji.
Ułatwia przepływ mleka: Poprawa krążenia i redukcja obrzęku mogą pomóc w udrożnieniu przewodów mlecznych, co jest kluczowe dla utrzymania laktacji i zapobiegania dalszym problemom.
Co ważne – terapia Indiba jest bezpieczna dla kobiet karmiących, nie wpływa negatywnie na jakość mleka i może przynieść ulgę już po pierwszym zabiegu. Osobiście zalecam 2-3 zabiegi. W naturalny sposób wspomaga organizm w walce z dolegliwościami laktacyjnymi bez potrzeby stosowania farmakoterapii.
Moje doświadczenia z terapią Indiba
W mojej praktyce położnej laktacyjnej stosuje te metodę i jednocześnie obserwuje pozytywne efekty terapii Indiba. Jedna z moich podopiecznych, zgłosiła się do mnie z silnym bólem i obrzękiem piersi.
Tradycyjne metody przynosiły jedynie chwilową ulgę nie rozwiązując do końca problemu. Po wprowadzeniu terapii Indiba zauważyłyśmy znaczną poprawę już po pierwszej sesji. Ból ustąpił, obrzęk się zmniejszył, a pacjentka mogła kontynuować karmienie piersią bez bólu . Na zdjęciu widoczna pierś w stanie zapalnym przed zabiegiem w domu pacjentki, a na drugim zdjęciu widoczny efekt po wykonaniu jednego zabiegu Indiba – popołudniu, natomiast trzecie zdjęcie przedstawia stan piersi na dzień po zabiegu.
Czy terapia Indiba jest dla Ciebie?
Jeśli zmagasz się z stanami zapalnymi piersi i tradycyjne metody leczenia nie przynoszą oczekiwanych rezultatów, warto rozważyć terapię Indiba jako uzupełnienie leczenia.
Pamiętaj jednak, aby skonsultować się z położną i certyfikowaną doradczynią laktacyjną przed rozpoczęciem jakiejkolwiek nowej terapii. Każdy przypadek jest inny, a specjalista pomoże dobrać odpowiednie metody leczenia dostosowane do Twoich potrzeb.
Mam nadzieję, że ten wpis przybliżył Wam temat terapii Indiba i jej zastosowania w leczeniu stanów zapalnych piersi. Jeśli macie pytania lub chciałybyście podzielić się swoimi doświadczeniami, zapraszam do kontaktu. Razem możemy wspierać się w dążeniu do zdrowia i komfortu podczas karmienia piersią.
➡ Skorzystaj z nowoczesnej terapii i ciesz się macierzyństwem bez bólu!
Ulewanie czy refluks ? Jako położne i doradczyni laktacyjna często w domu u pacjentów zajmujemy się rozpoznaniem nieprawidłowości w rozwoju noworodka czy niemowlaka. Najważniejsze kryteria:
Ulewanie to częste zjawisko u niemowląt, wynikające z niedojrzałości ich układu pokarmowego. Choć zazwyczaj jest to proces fizjologiczny, odpowiednie techniki karmienia mogą pomóc w jego redukcji. Koniecznie zapytaj położną o sposoby karmienia dziecka ulewającego, lub skorzystaj z porady laktacyjnej certyfikowanej doradczyni laktacyjnej. Czasami ulewanie wynika z błędu w technice karmienia.
Prawidłowe pozycje do karmienia.
Karmienie piersią:
Pozycja naturalna (biologiczna): Matka leży w pozycji półleżącej, a dziecko jest ułożone na jej brzuchu. Taka pozycja sprzyja naturalnemu przystawieniu się do piersi i może pomóc w zmniejszeniu ulewań.
Karmienie butelką:
Pozycja półsiedząca: Trzymaj dziecko w pozycji półsiedzącej, z główką lekko uniesioną. Taka pozycja pomaga w kontrolowaniu przepływu pokarmu i minimalizuje ryzyko ulewania.
• Pozycja boczna: Czasami zaleca się karmienie dziecka w pozycji bocznej, co może również pomóc w redukcji ulewań.
Dodatkowe wskazówki:
• Unikaj przekarmiania: Karm dziecko częściej, ale mniejszymi porcjami, aby uniknąć przepełnienia żołądka.
• Odbijanie po karmieniu: Po każdym karmieniu trzymaj dziecko w pozycji pionowej przez około 10-15 minut, aby umożliwić odbicie połkniętego powietrza. Jeśli maluch nie może odbić, a po odłożeniu jest niespokojny, unieś go jeszcze raz; zazwyczaj odbije od razu.
• Spokojne otoczenie: Karm dziecko w spokojnej atmosferze, unikając pośpiechu i stresu, co może zmniejszyć ryzyko połykania powietrza podczas jedzenia. Te maluszki będą przybierały na wadze i nie przedstawiały niechęci do jedzenia.
Kiedy mówimy o refluksie?
Refluks żołądkowo-przełykowy u niemowląt to cofanie się treści żołądkowej do przełyku, które może objawiać się częstym ulewaniem. W większości przypadków jest to zjawisko fizjologiczne, związane z niedojrzałością układu pokarmowego dziecka, i ustępuje samoistnie w miarę jego rozwoju. Jednakże, jeśli obserwujesz u swojego dziecka poniższe objawy, warto skonsultować się z pediatrą:
• Obfite ulewania po każdym posiłku
• Chlustające wymioty
• Płaczliwość i drażliwość podczas karmienia, ale też niepokój i brak snu po karmieniu
• Brak apetytu lub niechęć do przyjmowania pokarmu, odginanie się od piersi
• Słabe przybieranie na wadze lub utrata masy ciała
• Krztuszenie się, kaszel, chrypka
• Nawracające infekcje górnych dróg oddechowych i ucha środkowego
Te symptomy mogą wskazywać na chorobę refluksową przełyku, która wymaga konsultacji lekarskiej i odpowiedniego leczenia.
Przyczyny refluksu mogą wynikać np z rozwoju jeszcze w życiu płodowym. Silnym czynnikiem może być stres w ciąży i palenie tytoniu u matki.
Rzadki przypadek: Zwężenie odźwiernika
W rzadkich przypadkach, uporczywe wymioty mogą być objawem zwężenia odźwiernika (pylorostenozy). Jest to wrodzona wada anatomiczna, polegająca na przerostowym zwężeniu odźwiernika, która najczęściej objawia się między 2. a 4. tygodniem życia dziecka. Charakterystyczne objawy to:
• Chlustające, obfite wymioty treścią pokarmową – występujące bezpośrednio po posiłku lub już w trakcie karmienia.
• Wzdęcie nadbrzusza
• Utrata masy ciała lub zbyt wolny jej przyrost
• Guz wyczuwalny w okolicy odźwiernika (tzw. objaw oliwki)
• Odwodnienie, skąpomocz, zmniejszenie liczby oddawanych stolców
Dziecko z pylorostenozą jest często stale głodne, je łapczywie, może być niespokojne i pobudzone lub przeciwnie – przysypiające. W diagnostyce wykorzystuje się badanie ultrasonograficzne (USG), które pozwala na ocenę grubości i długości mięśniówki odźwiernika. Leczenie polega na zabiegu chirurgicznym, tzw. pyloromiotomii, który jest całkowicie skuteczny i pozwala na powrót do normalnego karmienia.
Pamiętaj, że każde dziecko jest inne, dlatego obserwuj jego reakcje i w razie wątpliwości skonsultuj się z pediatrą lub położną lub doradczynią laktacyjną.
Dla wielu mam karmienie piersią to naturalny proces, ale nie zawsze przebiega bezproblemowo. Problemy z laktacją mogą pojawić się z różnych powodów i wywoływać stres, ale istnieją sprawdzone metody, które mogą pomóc w ich rozwiązaniu. Poniżej omówimy najczęstsze trudności i podpowiemy, jak sobie z nimi radzić.
1. Brak mleka na początku karmienia
Pierwsze dni po porodzie mogą przynieść wyzwanie, jakim jest brak wystarczającej ilości mleka. W rzeczywistości noworodkom w pierwszych dniach życia wystarcza niewielka ilość siary, czyli mleka produkowanego na samym początku. Warto jednak działać od razu, aby wspierać proces laktacji.
Jak rozwiązać ten problem:
Częste karmienie – im częściej przystawiasz dziecko do piersi, tym szybciej organizm zaczyna produkować więcej mleka.
Pij dużo wody – odpowiednie nawodnienie organizmu jest kluczowe dla produkcji mleka.
Odpoczynek – stres i zmęczenie mogą hamować produkcję mleka, dlatego zadbaj o regenerację i wsparcie ze strony bliskich.
2. Problemy z przystawieniem dziecka do piersi
Jednym z częstych problemów jest trudność z prawidłowym przystawieniem dziecka do piersi. Dziecko może mieć trudności z uchwyceniem brodawki, co może prowadzić do bólu i podrażnień u mamy, a także nieefektywnego karmienia.
Jak rozwiązać ten problem:
Konsultacja z doradcą laktacyjnym – specjalista może pomóc znaleźć odpowiednią technikę karmienia.
Pozycje do karmienia – eksperymentuj z różnymi pozycjami (np. pozycja spod pachy, leżąca), aby znaleźć tę, która najbardziej odpowiada zarówno tobie, jak i dziecku.
Nakładki laktacyjne – w niektórych przypadkach nakładki na brodawki mogą ułatwić karmienie, zwłaszcza jeśli brodawki są płaskie lub wklęsłe.
3. Zbyt mała produkcja mleka
Niektóre kobiety mogą mieć wrażenie, że ich organizm produkuje zbyt mało mleka. W rzeczywistości laktacja często dostosowuje się do potrzeb dziecka, jednak istnieją sytuacje, kiedy mleka może być rzeczywiście za mało.
Jak rozwiązać ten problem:
Częstsze karmienia – przystawiaj dziecko częściej, nawet co 1,5–2 godziny, aby pobudzić produkcję.
Herbaty laktacyjne – napary ziołowe, takie jak koper włoski, anyż, czy kozieradka, mogą wspomagać laktację.
Technika „Power Pumping” – to metoda polegająca na intensywnym odciąganiu mleka przez godzinę z przerwami co 10 minut, która może pomóc zwiększyć produkcję mleka.
4. Ból i podrażnienia brodawek
Jednym z najczęstszych problemów na początku karmienia piersią są bolesne brodawki, spowodowane częstym ssaniem przez dziecko lub niewłaściwą techniką karmienia.
Jak rozwiązać ten problem:
Poprawna technika – upewnij się, że dziecko prawidłowo chwyta całą brodawkę, a nie tylko jej czubek.
Kremy z lanoliną – stosowanie naturalnych kremów może przyspieszyć gojenie się podrażnień.
Czas na regenerację – między karmieniami warto zostawić brodawki na powietrzu, aby skóra mogła się zregenerować.
5. Nawał pokarmu i obrzęk piersi
Kilka dni po porodzie kobieta może doświadczyć nagłego wzrostu ilości mleka, co prowadzi do nawału pokarmu i obrzęku piersi. Może to powodować ból oraz trudności w karmieniu.
Jak rozwiązać ten problem:
Odstawiaj pokarm ręcznie lub odciągaj – odciągnięcie niewielkiej ilości mleka przed karmieniem może pomóc złagodzić napięcie piersi i ułatwić dziecku uchwycenie brodawki.
Ciepłe kompresy przed karmieniem – rozluźniają tkankę piersi i ułatwiają wypływ mleka.
Chłodne kompresy po karmieniu – mogą pomóc w zmniejszeniu obrzęku i łagodzeniu bólu.
Problemy z laktacją są częste i naturalne, ale dzięki odpowiedniemu wsparciu i wiedzy, większość z nich można rozwiązać. Jeśli masz trudności z karmieniem, nie wahaj się skonsultować z doradcą laktacyjnym lub położną, którzy pomogą ci przejść przez ten proces bez stresu. Karmienie piersią to nie tylko korzyści zdrowotne dla dziecka, ale także wyjątkowa więź między mamą a maluchem.
Poród to jedno z najważniejszych doświadczeń w życiu kobiety, a wybór między porodem naturalnym a cesarskim cięciem często budzi wiele pytań i wątpliwości. Aby lepiej zrozumieć oba podejścia, omówmy, czym się różnią, jakie są ich zalety i wady oraz jak najlepiej przygotować się na każdą z opcji.
1. Różnice między porodem naturalnym a cesarskim cięciem
Poród naturalny
Poród naturalny to proces fizjologiczny, który odbywa się przez kanał rodny. Organizm kobiety jest przygotowany do tego zadania i wytwarza odpowiednie hormony, które pomagają w jego przebiegu. Skurcze macicy stopniowo poszerzają szyjkę macicy, co pozwala dziecku na opuszczenie macicy przez pochwę. Ten sposób porodu zwykle wiąże się z krótszym czasem hospitalizacji i szybszą rekonwalescencją.
Cesarskie cięcie
Cesarskie cięcie to operacja chirurgiczna, podczas której nacięcie w brzuchu i macicy umożliwia wyjęcie dziecka. Cesarskie cięcie może być planowane (na przykład ze względu na nieprawidłowe ułożenie dziecka) lub wykonane w trybie nagłym, jeśli podczas porodu pojawią się komplikacje. W porównaniu do porodu naturalnego, cesarskie cięcie zwykle wiąże się z dłuższym czasem regeneracji i większym ryzykiem powikłań pooperacyjnych.
2. Korzyści porodu naturalnego
Poród naturalny oferuje wiele korzyści, zarówno dla matki, jak i dla dziecka. W przypadku braku komplikacji, kobieta szybciej wraca do pełnej sprawności. Naturalny poród aktywuje wydzielanie hormonów, takich jak oksytocyna, która sprzyja nawiązywaniu silniejszej więzi między matką a dzieckiem oraz wspomaga laktację. Właśnie z tego powodu kontakt „skóra do skóry” zaraz po porodzie naturalnym ma szczególne znaczenie.
Zalety porodu naturalnego:
Krótszy czas rekonwalescencji.
Mniejsze ryzyko infekcji poporodowych.
Mniejsza ingerencja medyczna.
Szybsze uruchomienie laktacji.
Jednak warto pamiętać, że poród naturalny może być dłuższy i bardziej wyczerpujący, a niektóre kobiety mogą potrzebować interwencji medycznych, takich jak nacięcie krocza lub podanie oksytocyny.
3. Kiedy warto rozważyć cesarskie cięcie?
Cesarskie cięcie jest zalecane w sytuacjach, gdy poród naturalny mógłby zagrażać zdrowiu matki lub dziecka. Istnieją różne wskazania medyczne do cesarskiego cięcia, takie jak:
Nieprawidłowe ułożenie płodu (np. ułożenie pośladkowe).
Problemy z łożyskiem (np. łożysko przodujące).
Zbyt duża waga dziecka (makrosomia).
Stan zdrowia matki, który uniemożliwia poród naturalny (np. nadciśnienie, cukrzyca ciążowa).
Warto pamiętać, że cesarskie cięcie jest poważną operacją, która wiąże się z większym ryzykiem infekcji, dłuższym czasem hospitalizacji oraz większymi ograniczeniami w okresie poporodowym. Planowane cięcie pozwala jednak uniknąć nagłych decyzji w trakcie porodu i może dawać poczucie większej kontroli nad sytuacją.
4. Przygotowanie psychiczne do obu rodzajów porodu
Przygotowanie psychiczne jest kluczowe, niezależnie od tego, czy zdecydujesz się na poród naturalny, czy cesarskie cięcie. Ważne jest, aby kobieta zrozumiała, że każdy poród jest inny, a nieprzewidziane okoliczności mogą wymagać zmiany planów.
Poród naturalny
W przypadku porodu naturalnego, kobiety często obawiają się bólu i długości trwania procesu. Warto skorzystać z dostępnych kursów przygotowujących do porodu, które obejmują techniki relaksacyjne, oddechowe oraz pozycje wspomagające łagodzenie bólu. Praca nad psychicznym przygotowaniem może zmniejszyć lęk i poczucie bezradności w trakcie porodu.
Cesarskie cięcie
Cesarskie cięcie może wywoływać inne obawy – związane z samym zabiegiem chirurgicznym oraz powrotem do zdrowia po operacji. Warto omówić z lekarzem wszystkie aspekty tego zabiegu, aby zrozumieć, co się wydarzy i jak będzie wyglądał proces rekonwalescencji. Czasem pomocne są również rozmowy z kobietami, które przeszły cesarskie cięcie i mogą podzielić się swoimi doświadczeniami.
5. Wskazówki praktyczne: jak przygotować się do obu rodzajów porodu
Przygotowanie do porodu naturalnego
Kursy rodzenia – warto uczestniczyć w zajęciach, które przygotują cię na różne etapy porodu i nauczą technik oddechowych, relaksacyjnych oraz pozycji porodowych.
Ćwiczenia fizyczne – regularna aktywność fizyczna, zwłaszcza ćwiczenia na mięśnie dna miednicy (np. ćwiczenia Kegla), może pomóc w przygotowaniu ciała do porodu.
Plan porodu – warto opracować plan porodu i przedyskutować go z położną lub lekarzem. Określ, jakie interwencje są dla ciebie akceptowalne, a czego wolisz unikać.
Przygotowanie do cesarskiego cięcia
Konsultacja z lekarzem – przed planowanym cięciem warto dokładnie omówić z lekarzem, jak będzie przebiegać zabieg, jakie będą jego etapy i na co powinnaś być przygotowana.
Organizacja pomocy po porodzie – ponieważ cesarskie cięcie wiąże się z dłuższym okresem rekonwalescencji, warto zorganizować pomoc bliskich w pierwszych tygodniach po porodzie.
Opieka nad raną – po zabiegu należy szczególnie dbać o higienę rany pooperacyjnej i regularnie konsultować się z lekarzem, aby uniknąć powikłań.
Stałeś się niedawno ojcem i zastanawiasz się, Jak ojciec może budować więź podczas kąpieli dziecka?. Kąpiel noworodka to nie tylko chwila higieny, ale również wyjątkowy czas budowania więzi między dzieckiem a rodzicem, w tym przypadku ojcem. Kiedy tata aktywnie uczestniczy w kąpieli swojego malucha, przyczynia się do rozwoju głębokiej emocjonalnej relacji, która będzie trwała przez całe życie.
Dlaczego tata powinien kąpać dziecko? Korzyści z budowania więzi. To ważne, byś wiedział, jak ogromny wpływ na rozwój emocjonalny i fizyczny dziecka mają wspólnie spędzone chwile. Budowanie więzi: Dotyk, ciepła woda a także bliskość fizyczna podczas kąpieli pomagają w tworzeniu silnej więzi emocjonalnej. Dziecko poznaje swojego tatę przez zmysły – słuch, dotyk, wzrok – co pomaga budować poczucie bezpieczeństwa i zaufania.
Stymulacja rozwoju: Delikatne masowanie skóry dziecka podczas kąpieli stymuluje jego układ nerwowy i rozwój sensoryczny. Dla dziecka jest to również czas na naukę i eksplorację nowych doświadczeń sensorycznych.
Wspieranie roli ojca: Kąpiel jest doskonałą okazją dla taty, aby aktywnie uczestniczyć w opiece nad dzieckiem, co wzmacnia jego rolę i pewność w byciu rodzicem. Wspólne czynności pielęgnacyjne pomagają ojcom czuć się bardziej zaangażowanymi i potrzebnymi, a także równoważnym partnerem w opiece nad dzieckiem.
Ulga dla matki: Kiedy tata bierze na siebie zadanie kąpieli, mama może mieć chwilę dla siebie. To ważne dla równowagi w opiece nad dzieckiem i wzmacnia poczucie współpracy i wsparcia w związku.
Dowiecie się, jak bezpiecznie przygotować maluszka do kąpieli, bo bezpieczna kąpiel niemowlęcia z tatą – wskazówki to podstawa, by wszystko przebiegło gładko i przyjemnie. Tata na kąpielowym froncie – jak przygotować się do kąpieli dziecka to nie tylko instrukcja, ale też zachęta, by aktywnie uczestniczyć w życiu maluszka od pierwszych dni.
Przygotowanie: Zanim zaczniecie, upewnij się, że wszystko jest gotowe – ciepła woda, czysty ręcznik, ubranko na zmianę, delikatny płyn dla niemowląt. Temperatura wody powinna być ciepła, około 37-38°C.
Spokój i cierpliwość: Dzieci wyczuwają emocje rodziców. Zachowaj spokój i cierpliwość, nawet jeśli maluch jest niespokojny. Twój spokój pomoże uspokoić dziecko.
Bezpieczeństwo: Zawsze trzymaj jedną rękę na dziecku, aby zapewnić mu bezpieczeństwo. Nigdy nie zostawiaj malucha samego w wodzie, nawet na chwilę.
Komunikacja: Rozmawiaj z dzieckiem, śpiewaj, uśmiechaj się. To wzmacnia więź i pomaga dziecku zrozumieć, że kąpiel to miły i bezpieczny czas.
Regularność: Regularne kąpiele pomagają dziecku poczuć się komfortowo z wodą i ułatwiają tworzenie rutyny. w pierwszym miesiącu wystarcza zazwyczaj 2-3 x w tygodniu.
Pamiętaj, że każde dziecko jest inne, a co działa dla jednego, może nie działać dla innego. Bądź cierpliwy, obserwuj reakcje swojego dziecka i dostosuj się do nich. Kąpiel noworodka to wyjątkowy czas, który może stać się jednym z ulubionych momentów w dniu dla taty i dziecka. Wykorzystaj ten czas na budowanie trwałych, pozytywnych więzi.
W szkole rodzenia Położna z sercem znajdziesz zajęcia dedykowane dla samych przyszłych tatusiów, które pomogą jeszcze bardziej przygotować się do roli Taty. Kąpiel niemowlaka krok po kroku dla ojców znajdziesz szczegółowe ćwiczenia całego procesu, dzięki czemu żadna kąpiel nie będzie stanowiła dla Ciebie problemu. Będziemy też mówić o tym, jak wspieranie rozwoju dziecka poprzez kąpiel – rady dla ojców może być proste, a jednocześnie niezwykle ważne.
Zapraszamy
Zaobserwuj nasze media, aby dowiedzieć się o innych warsztatach.
Żółtaczka noworodkowa jest zjawiskiem, które występuje u większości niemowląt w pierwszych dniach życia. To fizjologiczny stan, który wynika z niedojrzałości wątroby oraz rozpadu erytrocytów zawierających hemoglobinę płodową. Większość niemowląt doświadcza żółtaczki samoistnie i trwa ona około dwóch tygodni. Jednak w niektórych przypadka
ch żółtaczka może się przedłużać lub nasilać, powodując senność, ospałość i słabe odruchy ssania u dziecka. W takiej sytuacji konieczne jest zbadanie poziomu zażółcenia skóry przez oznaczenie poziomu bilirubiny. W naszej placówce oferujemy nieinwazyjne badanie poziomu bilirubiny u noworodków przy użyciu miernika bilirubiny MBJ20.
Bezinwazyjny Pomiar Bilurbiny
Dlaczego?
Charakterystycznym objawem żółtaczki noworodkowej jest zażółcenie skóry i gałek ocznych dziecka, które zaczyna się od głowy i twarzy, a następnie rozprzestrzenia się na resztę ciała. Nasilanie żółtaczki wymaga obserwacji i badania, szczególnie gdy widać większą zmianę koloru skóry z żółtopomarańczowego na żółto oliwkowy, szarobiałe stolce lub bardzo ciemny, żółtobrązowy kolor moczu.
Jeśli zauważysz u swojego dziecka objawy żółtaczki, ważne jest, aby zapewnić mu częste karmienie co 2-3 godziny oraz obserwować jego aktywność, wydalanie stolca i moczu. Ponadto, zalecamy badanie poziomu bilirubiny przy użyciu miernika bilirubiny MBJ20, który jest całkowicie bezpieczny i bezstresowy dla dziecka oraz zapewnia natychmiastowy i precyzyjny wynik.
Pamiętaj, że żółtaczka noworodkowa jest zjawiskiem normalnym i zazwyczaj samoistnie mija. Jednak w niektórych przypadkach wymaga to uwagi i kontroli ze strony rodziców oraz personelu medycznego. W razie jakichkolwiek wątpliwości lub pytań, zachęcamy do kontaktu z położną lub lekarzem pediatrą.
W naszym gabinecie odbywa się pomiar bilirubiny, nie jest on refundowany przez NFZ.
Najnowsze komentarze